“Ziele na kraterze” jest w twórczości mistrza reportażu pozycją wyjątkową. To pisana na emigracji powieść, pełna wspomnień i autobiograficznych wtrętów. Swoje pierwsze wydanie miała w 1951 roku – już po śmierci córki autora – Krystyny, która zginęła w Powstaniu Warszawskim. Pomimo rozległych opisów codzienności w okupowanej Warszawie i prób wysłowienia niewyobrażalnego bólu rodziców po stracie dziecka, „Ziele na kraterze” stanowi przede wszystkim afirmację życia, bliskich więzi rodzinnych, pełną humoru skarbnicę anegdot i zapomnianego już folkloru ziemiańskiego. Czaruje odbiorców już od pierwszych zdań.
